Voulx Geschiedenis:
Voulx aka groet, de patroonheilige - en voorheen Virgin (1789) Eure-priorin van de Orde van St. John, de hervorming van Yves Chartres. Van de grote aartsdiaken, het decanaat van de Marollen, collator, abt van Saint-Jean-lez-Sens inkomen, 1100 pond. , 195 lampen, 300 communicanten (nu 1783 inwoners); heren, de monniken van St-Jean, de hertog van Orleans, MM. Beauvais, en de abdis van TouIongeon Villechasson; Balije van Nemours verkiezing en zoutpakhuis Montereau; gewoonte van Lorris-Montargis. Het dorp is de thuishaven Voulx Keltische Voulx in de taal van die oude mensen zeis bedoeld is (voor het maaien).
Deze prachtige kerk, gebouwd op de helling van een heuvel, bewaterd door de Orvanne, die drie verschillende plaatsen en de weg van Montereau kruisen bij Montargis, alle huizen zijn zeer schoon en smaakvol aangelegd.
De stad is, zoals we al zeiden, op Orvanne, een riviertje dat van oorsprong in St. Valeriaan: Als, zoals het gezegde Beranlt Vader, de naam van deze rivier is niet Orvanne zowel poëtisch als de Scamander, de bronnen zijn zo overvloedig, zo zuiver haar wateren, haar grenzen zo vers en haar omgeving als nobele, want als de Scamander zich beroemen op het graf van Achilles, is meer dan alleen Orvanne titel, link naar een van Conde.
Voulx is omgeven door muren met torens en omringd door sloten en waren er drie en vier deuren posterns. De muren bestaan nog steeds in de meeste plaatsen, maar de verschillen zijn deels gevuld in het bovenste gedeelte waar het was nogal mooie wandelingen, de andere is beplant met populieren en is deels gevuld met water.
De stadsmuren vormen een ovaal van ongeveer 5.360 meter in omtrek, de muren zijn twee meter dik, de gracht 50 meter breed.
Deze stad behoorde in de twaalfde eeuw, de monniken van de Abdij van St-Jean-lez-Sens, maar angst voor de vernedering van de naburige heren, Gilbert, derde abt van het klooster, met eenparigheid van stemmen van zijn religieuze verenigingen voor de Koning de helft in dit gebied te beschermen en te verdedigen tegen elke belediging, op voorwaarde dat hij haar niet kon geven de helft van de uitkering van iemand of een kerk dan ook, ten nadele van de abdij van St. John. De religieuze voorbehouden voor zichzelf naast gebouwen en kerken, met enkele tienden en het recht om in het bos, wat ze zouden kunnen nodig hebben om hun moeder overste van het klooster en Chevry en Serene repareren. Het charter dat de koning over dit onderwerp is Systhigiaci gedateerd in 1155 (deze link is onbekend).
In de 12e eeuw, de familie bezat Fee Alpen deels Voulx geaard, die bezeten van de heerlijkheid Villechasson, die werd nagelaten aan hun zuster Catherine Fee, priorin van Rosoy-le-Vieil, door zijn broers stierf zonder erfgenamen .
In 1555, Jean-Francois Jacques en de Allegrini, deels Voulx heren, verscheen in die hoedanigheid bij het opstellen van de gewoonte van betekenis en de priester, boeren en mensen van Voulx.
In 1560 werden Karel de Allegrini, heren, en meester Jacques Danqueil, prior van Voulx, ook wel tot het opstellen van de gewoonte van Melun. Een deel van Voulx behoorde tot Lady Anne-krachtige Prospero Cordier De Launay, echtgenote van graaf Tonlongeon, voorheen Gaspard naam die hij veranderd naar dat van Cheetah.
In de eerste divisie provincie van Frankrijk, in 1790, deze stad werd de hoofdstad van een district dat Blennes, Dian, Moutmachoux, San Angelo afhing, en Thoury-Ferrottes Villemarechal. Maar in het jaar VIII, de gemeente ingeschreven in een van Lorrez-le-Bocage, die dan bepaald. Maar de kerk bleef Voulx pastorie en kerk décanalc van de laatste township. (Hij was een voormalige priorij-cure de Orde van St. Genevieve. Er was ook deze plek in een jezuïet klooster, en zien we een modern kasteel, dat is onopvallend).
Dit bewijst het belang van deze plek is de oprichting van een voormalige kleine commodities markt, die wordt gehouden op donderdag van elke week. Steden en gemeenten alleen pouvoient genieten van dit voordeel.
Pringuemaud, hout en Millet-Millet-hangers waren leengoederen gelegen in deze provincie.
Traditie zegt dat ooit bestond Voulx buiten de muren van een klooster van de jezuïeten, zijn er verschillende versies op zijn site: sommigen zetten naar het oosten, het westen anderen, maar altijd op de rand van het Orvanne we eigenlijk gevonden in beide locaties aangewezen sporen van gebouwen.
Afhankelijkheden Voulx: Negen dorpen: 1 Hout-Millet, dat is een mooi landhuis of kasteel met terras op de heuvelrug, die behoren tot de heer Baron Romain, een voormalige prefect en een molen te zagen de raad van bestuur, waarop de heer Corbin is de eigenaar en er is iets meer dan 50 jaar is deze molen werd opgericht om stenen slijpen, en omgezet in een meelfabriek, en eindelijk, sinds een paar jaar in de zagerij, zijn er drie zagen in gang gezet door de CANX Orvanne: afhing van de molen bekend als het kasteel of Pebbles Pebbles (Cailleau door de Cassini), waarschijnlijk omdat het eerste gebruik van de Keltische La Bruyere 2 zagerij; 3 ° Cornillière (de Cornillièrcs) 4 van de charme, de top 5 van Charm; Pits 6, 7 op de Fullers Orvanne waar sprake is van een meelfabriek met dezelfde naam, die behoren tot M . Limosin, 8 Lichiot (Lischiau); 9 ° Limosin (Limousin), waarin is een bedrijf met dezelfde naam, die behoren tot de heer Leblanc.
De molen behoort tot Favenet zei de heer Thibault zei dat Latour, M. Roux, en Mill Voulx, MM. De erfgenamen Boulault.
Voulx omvat ook een herenhuis en een grote tegel, nieuw gebouwd, tegel-en vuurvaste foxiques voor Parijs, een kalkoven, enkele jaren geleden, een fabriek voor de ornamenten van staal.
Fragment uit "Historical Essays, statistieken van de Seine en Marne (Michelin 1829).
Gedurende de tijd en tijdens de Orvanne de "Aulnaies van Voulx.
Uittreksel uit Quevers Montereau Château-Landon (1889)
Lichiot - Hout Millet.
De spoorweg, tussen Orvanne en Highway nr. 19 aan de oever van dezelfde weg, langs elkaar voor de Fromenteau Brandons, Ferrottes, Chantemerle, en ISSA links Lichiot gehucht van groet, Orvanne kruisen in voorzijde van het park Bois-poort van Millet, kasteel behoort tot de heer De Pélicier die heren in 1658, Hubert de Fierville (Notes Dorvet) en een eeuw later, Rene-Jacques Cordier Launay, thesaurier-generaal van de buitengewone oorlog en controleur van de lichte cavalerie van de Garde van de King. (Stadsarchief Montereau-Fault-Yonne, GG 129).
Plotseling zien we begroeting half verscholen in een wirwar van bomen en groen, wenskaarten, charmant land dat zijn inwoners van de stad de titel eer, en het naburige dorp van de deal, maar dat alleen onpartijdig, Ik bel Villette, waarbij het juiste woord om de woordenschat van de oude Dom Louis. Hier wensen! ...
Michelin, in zijn historisch essay, ... het departement Seine-et-Marne, P. 1830, stelt dat "de stad van Voulx is van Keltische oorsprong Voulx, in de taal van deze oude mensen, betekende zeis (voor het maaien). De Celtic is nog steeds goed en als we wat wilden etymologists geloven dat elk woord van onze taal in ieder geval sinds de bouw van de toren van Babel! Dat de namen Orvanne, Dormelles Diant en zijn afgeleid van Keltische, dat doe ik niet ontkennen groet, ik denk dat het komt van het Latijnse woord intervallen (dalen) die regelmatig gaf talloze Vaux en hun derivaten Er bestaan in Frankrijk. Dat de mensen groet me dus vergeef ze af Celtic illusie! Verloop van de Gallo-Romeinen is iets, denk ik, en deze zijn, van adel vrij oud, ouder dan de armen die de vruchtbare verbeelding van een van mijn vrienden, hun landgenoot, de wapens geschonken waar ik op terug. Het volstaat echter te rechtvaardigen de etymologie ik heb aangegeven, de opeenvolgende transformaties geleden door de eeuwen heen door middel van originele woord te volgen. Het heet groet: Voas, in de 9de eeuw handschrift in de Koninklijke Bibliotheek in Stockholm is al eerder gezegd: het is, zoals we zien, bijna als Vaux, die overal de overhand heeft; Zie in 1132 in een charter van Hendrik Sanglier, aartsbisschop van Sens, en in 4152 in een bul van paus Eugenius de 3e; Kijk nog eens in 1230 op een verkoop door Ancel van Dormelles; Voys in 1293 in een akte van Willem van Voys, ambtenaar van Reims Voys ook in Apulië van het bisdom Sens, bewaard in het archief van de Yonne, G. 224.
Vanaf de late 12de eeuw, echter, en de tweeklank oi had verzacht of, zoals in een charter van Lodewijk VII, de huidige vorm onder de titel Voes die regelmatig heeft besteed en u (zowel te vinden in 1531, in de notulen van de gewoonte van Lorris). Dan groet, zoals Noe en Noes Noue, knipperen, en tenslotte geconfronteerd met een paar (Cantal, Loir-et-Cher, Saone-et-Loire, gaf etc..).
We vinden de naam begroeting voor het eerst onder de gelatiniseerde vorm "deVouxe" in een lousy aartsbisschop van Sens is opgeslagen in de Nationale Bibliotheek en ik heb al geciteerd. Wat betreft de letter L, geen strafbaar feit aan de mensen van begroeting, is het moderne toevoeging, heel modern en verschijnt alleen in het begin van de 19e eeuw, vertelde me Billard, notaris klerk in de groet, die was goed genoeg om interessant materiaal opleveren voor dit klusje. Sterker nog, in de tabel van het departement Seine-et-Marne en de vijf districten die afhankelijk zijn, gedrukt in Melun, in Tarbe in 1790, lezen we op pagina's 27 en 51, wensen. De letter L we hebben toegevoegd is een brief van de parasiet en heeft geen reden te zijn, niet alleen in termen van de traditie, maar de etymologische oogpunt. Bovendien is het onjuist te spreken groet, doen we geen zin de x, in Vaux en moeten beslissen voor VU begroeting uitgesproken voor de Vaux Vau.
Onze villctte had verkregen in 1790, zijnde het hoofd van een district, dat de parochies van "Blennes, Chevry-in-Serene", "Diant, Montmachou, Saint-Ange-le-Vieil opgenomen", "Toury -Ferottes, Villemarechal en begroeting. Égreville, was ook de hoofdplaats van een kanton, maar in het jaar VIII, de twee gemeenten werden samengevoegd tot een gemeente geplaatst Lorrez, die meer centraal staat.
Maar ik terugkeren naar de oude dagen. De Heerlijkheid van begroeting lijkt te zijn gegeven, althans gedeeltelijk, door een heer, wiens naam niet bekend was in de abdij van Saint-Jean in Sens, gebaseerd, of liever gezegd opnieuw lauwerkrans in 1111. Van 23 dec 1132, een handvest van Henry Le Sanglier, aartsbisschop van Sens, bevestigde alles wat zijn voorganger had gedaan voor Daimbert abdij van Saint-Jean, het bijhouden van haar derhalve in het bezit van verschillende kerken, waaronder de begroeting van "Zie Eccles van Siam, in ere Sancte Dei voorlopercellen. (Cartularium van de Yonne, I. 290.) Twintig jaar later, door een stier van 21 juni 1152,1 e Eugenius derde sprak met de voogdij over de abdij van Saint-Jean en al haar kerken, waaronder die van groet "Kijk voor ecclesiam Beatae Mariae" (Archief van de Yonne, H. 15.).
Waarschijnlijk last, hetzij door de bedienden, hetzij door de feodale heren in de buurt, de abdij gezocht om te schuilen onder de bescherming van het koninklijk gezag. Als gevolg daarvan bood ze aan om Lodewijk VII in 1169, de helft van de gebieden van Chéro'y, wenskaarten en Lixy stemde de koning, maar alleen als de andere helft zou worden onder de bescherming van Royal. In dit handvest wordt genoemd dat de begroeting Voes. (Ar-bieslook van de Loiret, K. 1350 Archief Yonne, H 433.)
