In de gemeente Mialet, niet ver van Le Mas Soubeyran, ligt de grot van Trabuc die met haar 1200 meter galerijen het grootste ondergronds netwerk van Cevennen uitmaakt. De rondleiding van ongeveer een uur laat toe mineralen met de meest schitterende kleuren, druipsteengordijnen, watervallen, meren en vooral een mysterieus geheel van 100.000 kleine stalactieten die bevreemdend op een leger soldaten lijken en waarvan de oorsprong tot op heden niet verklaard werd!
Kunsttentoonstelling in de grot van Trabuc van eind april tot begin juli: Sinds enkele jaren nemen veel kunstenaars uit de valleien van de Cevennen deel aan een niet te missen evenement: de creatie en integratie van kunstwerken in een van de toeristische trekpleisters must-sees in het zuiden van Frankrijk, de grot van Trabuc! Het werk en de investering van de vele kunstenaars die sinds 2011 aan deze actie hebben deelgenomen, hebben van deze tentoonstelling het belangrijkste evenement van de Gardons-vallei gemaakt, gelegen tussen Anduze, Saint-Jean-du-Gard en Générargues. Kom en ontdek de tentoonstelling op deze duizend jaar oude plek die na 4 juli, de datum van het einde van de tentoonstelling, zijn oorspronkelijke uiterlijk zal terugkrijgen.
De grotten van Trabuc zijn al sinds de oudheid bekend; E. Dumas meldt daar ontdekkingen van botten en werktuigen, waaruit blijkt dat ze tot in de Romeinse tijd door prehistorische mensen werden bewoond. Deze beroepen zijn gemakkelijk te verklaren.
De ingang is smal, de aanwezigheid van een grote ruimte, voorzien van kostbaar water, combineert de verdedigingsfaciliteiten en de mogelijkheden van schuilplaatsen, gunstig voor het leefgebied.
Later dienden de grotten als toevluchtsoord en poedersneeuw voor de Camisards tijdens de Reformatie. De troepen van de koning ommuurden de ingang, zoals die van vele andere grotten in de regio, om deze onkwetsbare schuilplaatsen te elimineren.
Een eeuw later wordt aangenomen dat ze dienden als toevluchtsoord voor trabucaires of andere chauffeurs en struikrovers. De naam van de grot moet uit deze roerige tijd komen. De bandieten droegen de Trabuc, een pistool met wijde opening of donderbus, een gevaarlijk en effectief wapen dat ooit gevuld was met buskruit en schroot.
In de lokale patois werden ze de trabucaïres genoemd, de dragers en gebruikers van de trabuc. Aan deze eerste sinistere ontdekkingsreizigers, volgden de eerste serieuze ontdekkingsreizigers, die de grotten binnengingen, speleologen voor hun tijd, aangezien de term nog niet bestond, om hun geheimen te ontcijferen.
In 1823 drongen Nicod en Gallière heel diep onder de grond door en mogen ze dus met recht worden gerekend tot de pioniers van de speleologie. Expedities van drie opeenvolgende dagen ondergronds maakten hen tot voorlopers van ondergrondse kampen. Het is Gallière, die op een dag, eerder een nacht, zonder licht verdwaald was, tweeënvijftig uur moest doorbrengen voordat hij op zijn schoenveters kauwde en zijn urine dronk. Praktisch gezien werd vanaf deze tijd alles wat gewoonlijk de oude grotten wordt genoemd, verkend.
Later, in 1889, ontdekten entomologen, V. Maget en G. Mignaud, daar een soort niphargus, genaamd Bathyscia Mialetensis ter ere van de grotten van Mialet.
1899: Het was dit jaar dat de eerste speleologen de Trabuc-netwerken bezochten. Mazauric, medewerker van Martel, beschrijft ze in het bulletin van de Speleologische Vereniging van Frankrijk. Een plan van het netwerk van galerijen en kamers werd in 1920 gepubliceerd in het tijdschrift "Spelunca", dat het belang aantoonde van de in speleologische kringen al beroemde holte.
Reeds in die tijd werden toeristische bezoeken aan het diepe deel van de grotten gemaakt via de natuurlijke ingang en de lage doorgang van de "estrangladou" leidde naar de Salle des Vasques, waar de gids, die de fakkel vasthield of de kaars, die bengaalse vuren aanstak die hij verkocht aan wie maar een paar centen wilde hebben. Hoe groot de kamer ook was, de rook drong hem snel binnen en de hele troep, de gids volgend, tastte op de tast terug naar de uitgang.
De bezoeken voor 14 juli maakten deel uit van de viering en in het donker dat bevorderlijk was voor baldadigheid waren er al vrolijke troepen.
In 1945 begon het tijdperk van nieuwe ontdekkingen, dankzij het doorzettingsvermogen van MG Vaucher, geholpen door zijn zonen, Marc en Olivier. In navolging van dit werk is de ontwikkeling van de bekende galerijen aanzienlijk. Meer dan 7 km aan grote netwerken worden verkend.
Zelfs vandaag is de verkenning nog niet voorbij. Er zijn veel veelbelovende netwerken. Zoeken in de plafonds, zoeken naar open plekken, doorgang in de sifons van de lagere netwerken!
De mysteries van Trabuc zijn nog niet allemaal opgehelderd. Zoals bij alle grote netwerken, wachten vastberaden ontdekkingsreizigers verrassingen.
