Ontdekkingstocht door het historische centrum van Entraygues

Vertrek vanaf Entraygues-sur-Truyère, breedte 44.6460900 (N 44° 38’ 46”), lengte 2.5649600 (E 2° 33’ 54”)

• Bovenste portaal

• Tussen de huizen, stel je hier een ophaalbrug en een hoge vierkante toren voor met de "Hoge Poort" die de grote toegangspoort was, ten noorden van de stad.

• Rondweg

• Vooruitgaand, wordt de perimetermuur gemakkelijk aan onze linkerkant onthuld en aan de achterkant van de huizen, gebouwd in de 19e eeuw op de Tour de Ville, rust op deze solide muur. We zijn hier op de oude ronde weg van het versterkte dorp. Stel je aan de andere kant, op de huidige "City Tower" een greppel voor.
• Ga verder op de rechterstraat die we volgen tot de Marcou-passage aan de linkerkant).
• Deze "venelle" opent in de rue de l'Horloge, net als de doodlopende weg van de consuls net erna.
• Opmerking op de begane grond van bijna elk huis, kleine houten deuren die uitgingen op de varkensstallen. In het verleden, en tot de 39/40 oorlog, voedde elke familie van Entraygues hun varken thuis op. Hun uitwerpselen, verspreid over de stad toen ze uit hun lean-tos kwamen, waren bedekt met stro en varens. Het hele ding was een uitstekende mest gebruikt voor de wijngaarden van de omliggende heuvels. Helaas sijpelde een deel van deze mest langzaam de grond in en is het gemakkelijk voor te stellen hoe de infiltratie van dit verontreinigde water in de putten (ooit 200 in het dorp) veel ernstige epidemieën veroorzaakte (tyfus, cholera...).
• Ga verder naar de hoek van de klokkenbaan.

• Ronde van Escombels

• We ontdekken de overblijfselen van een verdedigingstoren waarvan we het belang in het verleden meten. Laten we de moordenaar observeren: dit is de toren van "Escombels", de enige die nog over is aan deze kant, die deel uitmaakte van de wallen van de stad.
• Deze middeleeuwse vestingwerken (in 1555 vertegenwoordigd door een tekening van de notaris van Cazaux) begonnen in de 11e eeuw en voltooid aan het einde van de 14e eeuw. Ze hadden een kasteel en maar liefst 13 torens.
• Neem de Klokkenbaan

• Klokkenbaan

• Er was hier een gemengde school tussen de 14e en 17e eeuw. Na de godsdienstoorlogen werden de kinderen gescheiden.
• Na het gaan onder een cantou (overdekte doorgang onder de huizen)
• Laten we weer links, rechts straat nemen

• Rechter straat

• Het heet dit omdat het rechts van het Centrale Plein (hierna) lag. De straat aan de linkerkant heet nu College Street.
• Het was ooit de winkelstraat, de slagader van de stad waar winkels en ambachtslieden stonden.
• Hier hebben veel huizen de sporen van het verleden behouden.
• We onderscheiden de huizen "van de rijken", allemaal bedekt met gips, en de huizen van de "armen" met de subbas van steen, vervolgens gemonteerd met vodden, ondersteund door houten vakwerk.
• Ontdek prachtige deuren met hun hamers, hun gesmede en gebeitelde spijkers, gesneden stenen frames, prachtige gevels van vakwerksteigers.

• Valletta Poort

• Op nummer 8 straat, deze nieuwsgierige walnoot poort dateert uit de 16e eeuw. Het werd geclassificeerd in 1927 en had twee hamers: de onderste hamer voor voetgangers en de bovenste hamer voor rijders. De binnenplaats was gemaakt van stenen met kiezelstenen van rivieren die de grond plaveiden.
• Aangekomen bij nummer 1 straat, kunnen we een voorbeeld zien van wat ooit deze vele kleine winkels waren, de winkels, met een centrale deur omlijst door stenen sokkels die de presentatie van goederen mogelijk maakten.
• We komen aan op het A. Castaniéplein

• Albert Castaniéplein

• heette het eerst Mage Square, of het centrale plein van het fort. We kunnen er komen via de zuidelijke deur of 'Low Gate'. Het diende als marktplaats en een plaats voor algemene vergaderingen in vele verkiezingen.
• Na de oorlog van 39/40 nam het de naam van het Albert Castanié-plein ter nagedachtenis aan de leider van het lokale verzet die in juni 1944 door de Duitsers werd gedood op de weg naar Golinhac (op deze weg, aan de "Belvedere" die Entraygues domineert voor de samenvloeiing, draagt een monument de namen van de slachtoffers van die trieste tijd).

• Adellijk Huis

• Rechts in het prachtige renaissancehuis met de inscriptie: "In het stadium van koningin Margot" zou Marguerite de Valois, bekend als "Koningin Margot", de nacht van 27 september 1585 hebben doorgebracht, toen ze vluchtte, na haar breuk met haar man Henri de Navarre, toekomstige Hendrik IV. Ze zong naar verluidt de volgende dag een Marialied in de kapel van de ND du Pontet voordat ze naar het fort van Carlat (Cantal) ging.
• In de linkerhoek van dit huis, op de afstudeerschaal, worden overstromingsniveaus naar voren gedragen.
• Laten we het plein oversteken naar de Lot.

• Valiech Toren

• Het was tussen de outlet van rue de l'Horloge en de Indigo winkel.
• Boven de winkel ontdekken we in zijn nis een "piéta" uit de 15e eeuw, de Maagd van het Portaal Naar Beneden, die voor het eerst Nostra Dona d'en Dol (Onze-Lieve-Vrouw van de Vallei) werd genoemd, toen deze boven de grote poort werd geplaatst die de zuidelijke ingang van het dorp beval.
• 6 m breed werd dit portaal bekroond door de grote Valiech-toren of klokkentoren, gesloopt in 1860 om de stenen terug te vinden die moesten worden gebruikt voor de bouw van de huidige kerk. Buiten, een diepe sloot waarop de Levis Brug werd gegooid.
• La Piéta werden in het zwart gesluierd toen de stad werd getroffen door een epidemie.
• Na de sloop van de Haute Tour Valiech werd de Pieta teruggevonden en in deze kleine nis geplaatst. Ze werd Onze Lieve Vrouw van Medelijden, die als wonderbaarlijk werd beschouwd. Tot 1960 bloeide het nog steeds continu en in de buurt brandde het kaarsen voor genezing en vrouwen tijdens de bevalling.
• We komen aan op de kades van de Lot (300 m naar links, is de Kapel ND van de Pontet en de Brug op de Lot). Laten we rechtsaf gaan.

• De Bedse

• Rechts de esplanade van de Bedisse zo genoemd, omdat kleine struiken (de bedisses) er voor de bouw van de werf door de Spaanse gevangenen van Napoleon I groeiden.
• La Bédisse, gelegen buiten de stadsmuren, was onder Lodewijk XIV, een plaats van vechtpartij.
• Aan het einde van de werf zijn er nog 3 grote ringen, de laatste overblijfselen van een lange geschiedenis: navigatie op de Lot en de flotatie van hout.
• Deze rivier was nog steeds een waterweg, maar pas officieel tot 10 juli 1835, door de Koninklijke Verordening, toen de lagere Lot Valley werd gebouwd.
• We moeten weten dat Entraygues al in 1551 een grote haven was en 20 tot 25 boten had die naar Cahors brachten, 30 mijl verderop, wijn, kaas, rogge, hout... Er waren geen wegen en het verkeer was door de Lot. In de 18e eeuw werd deze baan 6 maanden per jaar gebruikt, van november tot april, toen de rivier "verhandelbaar" (belangrijker) was, werd gezegd.
• In jaar III (1794) bestond in Entraygues een marine-unie.
• De grote boten die destijds werden gebruikt, de "Gabares", konden 18 tot 27 ton vervoeren. Ze werden verkocht met hun lading, waaronder merrains (houten plank om de gracht van vaten te maken) toen ze aankwamen in Cahors (regio van wijngaarden). Ze werden vervolgens naar Bordeaux gestuurd. In de loop van de 19e eeuw werden specerijen en zeevis, de beroemde gedroogde en gerookte kabeljauw, "stockfisch" teruggebracht uit Bordeaux. De Occitans vervingen de term door 'estofis'. Het gerecht bereid met aardappelen wordt "estofinada" genoemd (Almont de Junies is vandaag het leengoed van deze lokale specialiteit). Aan het begin van de 20e eeuw leefde turlan, bekend als de admiraal, die in 1912 stierf, nog steeds in Entraygues.
• De staatsgreep werd aan het riviervervoer gegeven door de ontwikkeling van de spoorweg en vervolgens van het wegennet aan het einde van de 19e eeuw (1880/1900).

• Het Kasteel

• Het was in 1278 dat Hendrik II, graaf van Rodez en burggraaf van Carlat, getroffen door het voordeel van de verdediging van de plaats, deze belangrijke oversteekplaats, het land van Entraygues verwierf en begon met de bouw van het kasteel dat eindigde in 1282. Het was rond dezelfde tijd dat de Pont d'Olt werd gebouwd; Truyère is al in dienst.
• Hij bouwde drie grote afzonderlijke torens, bekroond door nissen (het is waarschijnlijk dat daar al een vesting bestond). Met rechthoekige gebouwen met twee verdiepingen vormde het complex een prachtig gebouw; het was geen plezierkasteel, maar een militair fort, een nest van ridders! Occitaanse ridderlijkheid was toen erg populair.
• De torens hadden een opening alleen boven de kauwen. Aan hun basis, 2 meter dik, kon men alleen het kasteel aan de kant van de stad betreden. Het kasteel was het essentiële gebouw van het versterkte complex met wallen en dertien torens.
• Het heeft veel zetels, maar bleek onneembaar.
• Helaas, tijdens een pijnlijke episode van de godsdienstoorlogen, slaagde een hugenotenkapitein, die zichzelf "Gentle" noemde, er bij truc in om het kasteel te veroveren dat hij een paar dagen tevergeefs had belegerd. In de loop van de munitie liet hij sappen graven (gesneden onder een muur om hem omver te werpen). Hij had vaten gevuld met zand geplaatst die zich voordeden als poeder! De belegerden gaven zich over op 4 september 1587.
• Het kasteel was in 1604 veroordeeld tot een scheerbeurt.
• Tussen 1654 en 1658 liet de nieuwe eigenaar, Henri de Montvallat, het kasteel gedeeltelijk herbouwen zoals het er nu uitziet. Inderdaad, het blijft uit de 13e eeuw, de centrale trap, de 2 torens die echter zijn gerestaureerd, op sommige plaatsen, en een gewelfde kamer op de begane grond.
• Le Château bleef meer dan een eeuw eigendom van de Montvallats, tot aan de Revolutie. Het werd in 1796 als emigrantenbezit verkocht aan Jean-Joseph Saury, een gezondheidsfunctionaris.
• Later veranderde hij meerdere keren van eigenaar. Het behoort nu tot een diocesane religieuze gemeenschap, de zusters van Joseph de Clairvaux en herbergt een privé basisschool (het internaat is omgebouwd tot een schuilplaats).

• La Peyrade

• We zijn aan de voet van het kasteel, aan de samenvloeiing van de Lot en de Truyère, op de plaats genaamd "La Peyrade" zo genoemd omdat het ooit een verhard gebied was, voor de haven, afdalend naar de rand van het water.
• We kunnen ons dus alle activiteiten voorstellen van een voormalige rivierhaven en scheepswerf waar ladingen wijn, kaas en hout richting Bordeaux werden ingeschekend. Maak van de gelegenheid gebruik om de samenvloeiing van de twee rivieren en meer bepaald de Truyère die uitmondt in de Lot te waarderen.

• Parkeerplaats en tuin van het Graf

• gaan de Rue de la Grave op.

• De Pourtanel

• Rechtsaf de rue du Pourtanel in, de naam van een kleine poort die de wallen opent om de Truyère-kant te verlaten, zien we rechts de overblijfselen van de vestingmuur van de ronde weg en een prachtig middeleeuws huis.
• Wandelend door de kleine rechterrijstrook onthullen de overblijfselen van deze vestingwerken hun zogenaamde "wall-lity" en gecorbelleerde architectuur.

• Tour d'Iot

• Aan het einde van de steeg, aan de rechterkant, zijn er ook de fundamenten van een kleine toren van de wallen, La Tour d'Iot. Deze oude verdedigingstoren blijft goed bewaard en geeft ons een goed idee van de vorm die de stad zou kunnen hebben omringd door wallen.
• Het Kasteelhof:
• Deze, die privé leeft, kan niet worden bezocht. Op de hoofdingang, de datum gegraveerd 1658, geeft de datum van wederopbouw van het gebouw tussen de twee torens. Het fronton wordt omlijst door twee schilden (wapens helaas verminkt tijdens de Revolutie), wapens van de stad en de Montvallat, Heren van de stad. De deur, als deze op een kier staat, laat je de elegante stenen trap van de 13e zien.

• Lage Straat

• Het is het meest karakteristieke, best bewaarde, op het laagste niveau (zoals de naam al doet vermoeden), dus de eerste die de effecten van het water voelt tijdens perioden van overstromingen. Op nummer 9 staat het huis van een voormalige schipper.
• We gaan de kasteelstraat op naar het kerkplein.
• 16 bis Kerkplein
• Het heette in zijn begintijd Place Neuve. Het eerste grote huis, op nr. 3 op de hoek van het plein, werd gebouwd door de graaf van Montvallat voor zijn minnares.
• De nieuwe kerk van de late 19e eeuw is eenvoudig en gestript.
• In het gangpad, bij het altaar van de Maagd, op een pilaar, staat een plaquette ter nagedachtenis aan Déodat de Laparra, grote weldoener van Entraygues.

• Voormalig klooster van de Franciscanen

• In dit prachtige oude huis werden de Franciscaanse nonnen bewaakt, wiens toewijding in de herinneringen van de oudsten blijft.
• geschiedenis van de kerk:
• In 1680 werd de kapel gebouwd met de erfenis van Déodat de Laparra de parochiekerk. Het werd herbouwd in 1860, bijna op dezelfde plaats, met een andere oriëntatie.
• De kerk werd in 1960 gerestaureerd. Het orgel dat je binnen kunt ontdekken, werd in 2011 gekocht in Saint Maurs des Fossés en ingehuldigd op 11 mei 2014.

• Universiteitsstraat

• A 50 m, een prachtige Romaanse deur, versierd met een slinger van Oves, ooit geopend op straat.
• Het dateert uit 1570 en was de toegangspoort tot de ziekenhuiskapel, later ursulines klooster dat stond op de huidige site van de pastorie en openbare school.
• Na de revolutionaire onrust (1803) werd in deze gebouwen een middelbare school opgericht. Verwoest door brand in 1881, werd de openbare school zoals het er nu uitziet herbouwd op de site.
• Voor haar leidt een korte doorgang naar het plein Adolie Boubal, waar de oude kerk van Entraygues stond.
• Deze straat van het College (voorheen rue Esquerre) was degene waar de bourgeoisie van de stad woonde.
• Neem de passage Monseigneur Lacroix die ons naar rechts leidt bij de Moulin de la Truyère.

• De Moulin de la Truyère

• Deze molen waaraan de Causeway convergeert (met meer dan 250 m was het de langste van de Rouergue) werd gebouwd in 1373 op initiatief van Déodat de Laparra. Lang een hofleverancier van meel, werd de molen aan het begin van de 20e eeuw, in 1902, een kleine elektrische fabriek, die Entraygues van stroom voorzag in een tijd dat, na kaarsen en olielampen, een magere lamp van een paar watt het interieur verlichtte.
• Hij ging uiteindelijk met pensioen, verslagen door EDF in 1960, maar het was de eerste "elektrische fabriek" van het departement.

• Tour Al Caîre

• Op de plaats van het grote huis aan de rechterkant stond de noordwestelijke hoektoren van de wallen, bekend als "Al Caîre" (om de hoek). Het werd gebruikt als gevangenis.

• Passage van de Molen

• De doorgang van de molen is een van de "Cantous" die werd gebruikt voor de beweging van de bewoners en de snelle interventie van de bewaker naar de muren van de behuizing.
• Laten we het recht nemen om ons bij het startpunt te bevinden
• De Place de la Republique, voor 1914 bekend als "Lo fieiral dels pigs" (de verwildering van varkens) met het monument voor de doden in het midden.