Cambrai, religieuze metropool

Vertrek vanaf Cambrai, breedte 50.1721900 (N 50° 10’ 20”), lengte 3.2323300 (E 3° 13’ 56”)

De kerk en het gastenhuis, dat sinds 1916 het postkantoor huisvest, behoorde tot de abdij van het Heilig Graf, gesticht in de elfde eeuw. Tussen 1696 en 1702, onder het episcopaat van Fenelon, wordt het geheel herbouwd in de klassieke stijl die wordt bepleit door Lodewijk XIV. Het sobere decor contrasteert met de uitbundige barokke façade van de Jezuïetenkapel tegenover het. De kerk van het Heilig Graf is in 1804 door bisschop Louis Belmas als nieuwe kathedraal aangewezen na de vernietiging van de gotische kathedraal onder de revolutie.

De cisterciënzermonniken van de abdij van Vaucelles, gelegen op 15 kilometer van Cambrai, hebben een schuilplaats in het stadscentrum, bedoeld om de gemeenschap te beschermen in tijden van onrust. De gotische kapel, gebouwd in de 13e eeuw, bevindt zich op de eerste verdieping. Het is zeer gerestaureerd in de 19e eeuw door de architect Henri de Baralle, maar blijft een van de laatste voorbeelden van religieuze architectuur bewaard gebleven in Cambrai.

Van de negentiende eeuw tot de revolutie staat de kerk van St. Croix, een van de parochies van Cambrai. Tegenover hem Saint-Julien Hospital, gesticht in de 11e eeuw. Van dit grote complex blijft de kapel Saint-Julien, gebouwd tussen 1732 en 1734 waarvan het portaal, rue du Temple, bijzonder netjes is. Op de plaats van een tweede kapel uit de zestiende eeuw, verwoest door een brand in 1917, maakte de architect Pierre Leprince-Ringuet een concertzaal in 1924, onder voorbehoud van grote rehabilitatie van 1999 tot 2003. Op het plein bouwde in 1874 een van de zeldzame herdenkingsmonumenten uit de oorlog van 1870-1871, gebeeldhouwd door Ernest Hiolle.

Dit gebouw markeert het zuidelijke einde van het enorme complex van gebouwen dat de bisschop tot aan de revolutie bezit voor de administratie van zijn bisdom. Het is dan de "draai van het hoofdstuk", dat wil zeggen de gevangenis. Op het eerste niveau zijn de stenen muren meer dan een meter dik. Het bovenste gedeelte is in de 18e eeuw aangepast. Seizoen dan verkocht tijdens de revolutie, het herbergt de Masonic Lodge Themis sinds 1802.

Toen Cambrai in de 6e eeuw het bisdom werd, werd een eerste kathedraal gebouwd in het oude Gallo-Romeinse castrum. Het maakt plaats tussen 1161 en 1251 voor een nieuwe constructie in gotische stijl, 130 meter lang. De klokkentoren, opgericht in de 14e eeuw en bekroond door een geperforeerde torenspits, heeft de bijnaam "wonder van Nederland". Het interieur van de kerk is door de eeuwen heen verrijkt met vele kunstwerken, waarvan sommige in het museum worden bewaard. Deze immense groep bestaande uit de kathedraal en het bisschoppelijk paleis werd tijdens de revolutie in beslag genomen, opnieuw verkocht en gebruikt als een steengroeve. Alleen de toren van het kapittel en de ingang van het aartsbisschoppelijk paleis zijn nog steeds het huidige portaal van de subprefectuur. Gebouwd in 1620, onder het bisschoppelijk bisdom van Bisschop Vanderburch, is het versierd met sculpturen van Jaspar Marsy.

Opgericht in de 6e eeuw, het is de oudste kerk in de stad. Het wordt abdijkerk in de elfde eeuw. Herbouwd tussen 1697 en 1745, het illustreert twee architecturale tradities: de barok van Nederland en het Franse classicisme. Op het kruispunt van het transept staat een blauwe stenen luifel, zonder equivalent. Haar functie als opslagplaats van goederen die tijdens de revolutie van de geestelijkheid is geconfisqueerd, voorkomt de vernietiging ervan. De kerk herbergt talrijke kunstwerken, waaronder de Focus Rubens Graf (1616) en het doksaal Jaspar Marsy (1635), nu omgebouwd tot orgelkoor.

De namen van de straten in deze buurt getuigen van het religieuze verleden. De stad telt, naast de negen parochiekerken, ongeveer twintig religieuze gemeenschappen. Tijdens de revolutie worden orders verboden en hun eigendom geconfisceerd, de meeste gebouwen verdwijnen uit het stedelijk landschap. Zo is de Saint-Vaast en de Rue St. Gery steeple herinneren aan de aanwezigheid van de twee parochiekerken van het district, doorbraak van de nieuwe straat kapucijner's in 1830 op de plaats van de tuin van de kapucijner klooster van de Engels straat oproept de Engelse benedictijnse gemeenschap vestigde zich tussen de nummers 17 en 27.

Ze zijn de thuisbasis van een gemeenschap vrome vrouwen, weduwe of single, een leven van liefde en toewijding, in overeenstemming met de roeping van de gemeenschappelijke instellingen van Artois in Nederland. Opgericht in de 14e eeuw en daar overgebracht in 1545, is het Begijnhof van Saint-Vaast het laatste voorbeeld van een begijnhof in Frankrijk. Het bestaat uit kleine bakstenen huizen witgekalkte enkele overspanning en het niveau van verhoging, bedekt met een pannendak, rond een tuin en een gemeenschappelijke ruimte.

In 1626, monseigneur Vanderburch, aartsbisschop van Cambrai, oprichter van het huis St. Agnes, voor het onderwijs van arme meisjes van Cambrai en Le Cateau. Gebrand in 1918 en 1986, behoudt het gebouw zijn oorspronkelijke poort, uitgehouwen door Jaspar Marsy. Gezongen door Dorische zuilen bezig om de baas wordt afgedekt door een fronton koesteren de armen van de grondlegger.

Oude klokkentoren van de kerk van St. Martin is het de bedoeling klokkentoren uit 1550. Deze functie slaat de vernietiging van de hele kerk tijdens de revolutie. Gebouwd in de vijftiende eeuw, wordt het vervolgens bedekt met een verbazingwekkende torso pijl, in de achttiende eeuw vervangen door een extra niveau en een lantaarn. De vier sculpturen die de Cambrese geschiedenis oproepen, zijn gemaakt door Marcel Gaumont na de Eerste Wereldoorlog.

Wandeltochten & wandelingen in Cambrai