Het versterkte kasteel van
Een eerste omheining van Romeinse oorsprong werd in de 8e eeuw belegerd door Karel de Grote en werd vervolgens de residentie van de graven van Bigorre.
In de 12e eeuw keerde de plek terug naar het Koninkrijk Frankrijk, maar werd een tijdlang afgestaan aan de Engelsen voordat het in de 15e eeuw terugkeerde naar het koninklijk domein.
Tijdens deze periode werd het kasteel uitgerust met een donjon, waarna de verdedigingselementen in de 17e en 19e eeuw werden versterkt.
Ooit omgevormd tot gevangenis na de Revolutie, herbergt het sinds 1921 een museum gewijd aan de populaire kunsten en tradities van de Pyreneeën.
De overblijfselen van de oude vestingwerken zijn op de site zichtbaar, maar de oudste delen van het kasteel zijn de fundamenten uit de 11e en 12e eeuw.
De kapel, de donjon, de conciërge, de poort en de barbican zijn beschermd als historische monumenten.
Wat het museum binnen de omheining betreft, de collecties doen denken aan het dagelijks leven, vooral op het platteland, in de Pyreneeën, van de 19e tot het begin van de 20e eeuw. Interieurs zijn gereconstrueerd, traditionele kostuums worden gepresenteerd en er is ook een collectie aardewerk uit de 18e eeuw zichtbaar. Ook zijn er barokke meubels uit de voormalige parochiekerk Lourdes en kunstwerken te zien die in 1994 aan het museum zijn geschonken.
Buiten, eindelijk, maar nog steeds binnen het kasteelterrein, kunnen bezoekers modellen van traditionele woningen bekijken, een gereconstrueerde Pyreneese begraafplaats, en het publiek wordt uitgenodigd om door een aangename botanische tuin te wandelen.
