Badefols-sur-Dordogne is een gemeente in de Dordogne, in de regio Nouvelle Aquitaine, 25 km ten oosten van Bergerac.
Zoals de naam al doet vermoeden, wordt zijn grondgebied van 6 km² begrensd door de loop van de Dordogne die de "noordelijke" grens vormt, een van de zijrivieren die naar het oosten stromen, de Bélingou.
Stroomopwaarts van Badefols is de Mauzac-dam gebouwd, maar de bijbehorende krachtcentrale is goed ingeburgerd in de stad Badefols.
De geschiedenis van de plaats is duidelijk nauw verbonden met de Dordogne, een haven die al in de Gallo-Romeinse Oudheid werd aangelegd. Toen, zelfs vóór het jaar 1000, werd er een machtig kasteel opgericht, waarvan de beroemdste eigenaar Seguin de Badefol was, die de Auvergne verwoestte met zijn "weg" (huurlingen) in de 14e eeuw. Tegelijkertijd hergroepeerde de plaatselijke châtellenie vier parochies.
Het dagelijkse leven is gericht op landbouw en rivierverkeer, de volgende eeuwen zijn rustiger. Met nu slechts ongeveer 220 inwoners, benadrukt Badefols-sur-Dordogne zijn historisch en natuurlijk erfgoed. In het hart van de Périgord, een dorp dat liefhebbers van groen toerisme zal bekoren...
Wat het gebouwde en historische erfgoed betreft, kan een bezoek aan het dorp beginnen met de Saint-Vincent kerk. Het werd gebouwd in 1714 en verving daarmee de oude kapel, die al in puin lag, van het kasteel. De laatste, waarvan de fundamenten dateren uit de 10e eeuw, werd geplunderd en afgebrand in 1405 en vervolgens herbouwd in 1537. Het zal een paar jaar na de revolutie worden verwoest op bevel van Joseph Lakanal, een voormalige priester die actief werd. politicus op het gebied van kunst en cultuur en onderwijs tijdens de Conventie en later onder het Eerste Keizerrijk. Hij besliste over het lot van het kasteel van Badefols terwijl hij op missie was in Bergerac, van de herfst van 1793 tot de zomer van 1794.
De overblijfselen van het kasteel (delen van muren) en het centrum van het dorp, waarvan er enkele oud zijn huizen (16de eeuw), een geheel van vier hectare, staan sinds 1973 geregistreerd als "pittoreske site" op de lijst van de regionale inventaris van de regionale directie culturele zaken.
In een ander register, op het omliggende platteland, zijn ook verschillende hutten van droge steen (ook bekend als "bories") geïdentificeerd, die vroeger dienden als schuilplaatsen voor herders en zelfs wijnbouwers. Deze typische constructies van de landelijke Périgord zijn te zien in de plaatsen Coudounier, de Fontaine de Viral en Villeneuve.
Ten slotte zijn er in de stad ook een 18e-eeuws charterhuis dat gerenoveerd is en een charmant oud overdekt washuis te zien.
Wat betreft vrijetijdsbesteding "natuur", vormen de rivier de Dordogne en zijn omgeving de belangrijkste troef van de plaats. Een deel van het grondgebied in het noorden valt dus onder Natura 2000 en de waterloop zelf is beschermd vanwege zijn ecosysteem: enerzijds gaat het erom de migratie van zalm en de voortplanting niet te schaden. Prikken, en anderzijds stroomafwaarts van de Mauzac-dam, om dit natuurlijke toevluchtsoord voor vele watervogels "in vrede" te verlaten. Vissen is echter onder bepaalde voorwaarden toegestaan, ook op het niveau van de zijrivier, de Bélingou. Neem contact op met de federatie om te voldoen aan de regelgeving op +33 5 53 06 84 20.
Wat betreft wandelaars, hetzij door de oevers van de Dordogne te volgen of door landelijke gebieden te bereiken, soms bebost, ze kunnen een aantal paden nemen en aansluiten vanaf de stad en zijn landelijke platteland aangrenzende bezienswaardigheden. Kaarten en informatie op +33 5 53 35 50 24.
