Het domeinbos van Tronçais, dat overwegend uit wintereiken bestaat, is met een oppervlakte van 10600 hectares, één van de mooiste hoge eikenbossen van Europa. Dit weidse territorium, een geliefde plek van talrijke dieren zoals herten, reeën, everzwijnen, bosuilen, verschillende buizerds en dwergarenden, is onder meer bijzonder omdat het in het Colbert bos bomen bevat, die als opmerkelijk geklasseerd zijn, waaronder de Stebbingeik, de tweelingeiken en de Sentinelle-eik, allen meer dan 300 jaar oud!
In het midden van het woud treft men vijf vijvers die eveneens bijdragen aan de schoonheid van de plaats: de Moratvijver, de vijver van Saint-Bonnet-Tronçais, de Saloupvijver, de Pirotvijver en de Tronçaisvijver. De vijver van Saint-Bonnet-Tronçais, die een oppervlakte van 45 hectare heeft, bevat een recreatiecentrum, dat in juli en augustus bewaakt zwemmen aanbiedt, naast waterglijbanen, waterfietsen, minigolf, boogschieten, tennis, vissen, kinderspelen...
Het woud van Tronçais, een oase van rust en herbronning, bezaaid met talrijke paden, is ideaal om zich te wijden aan het wandelen, mountainbiken, paardrijden, of gewoon het observeren van fauna en flora.
In de herfst kunnen de liefhebbers er zich vast en zeker verheugen op het plukken van champignons of het luisteren naar het hertengebrul!
Bij contact met de Berry en Bourbonnais, de Tronçais bos, spreidt zijn zo'n 10.000 hectare van eik, die dit groene wonder in Bourbonnais, het grootste eikenbos van Europa, een koele oase te maken in de schaduw van de eiken meer als eerbiedwaardige. Het is erg prettig in deze wereld van groen om te gaan "round" in "round" op zoek Viljot fontein, kapel van St. Mayeul, smederijen van Tronçais, de lijn of de Genuezen de Colbert grove, genieten, als het pad van de zon, het veranderen van verlichting onder het gebladerte van grote bomen, waarvan sommige namen: het verzet eik, eiken Stebling...
Het Tronçais bos, na te zijn toegediend door de hertogen van Bourbon, werd in beslag genomen in 1527 met de andere landen van de Constable. Slecht toezicht, verwaarloosd in de zestiende en zeventiende eeuw, ondergaat langzame degradatie. Ongecontroleerde kappen van bomen was dat driekwart van het bos werden geruïneerd. Om te voldoen aan de huidige en toekomstige behoeften van de marine hout landen Colbert begon te herplanten en de bescherming van de koninklijke bos eiken. Deze nieuwe serie werden pas benoemd worden uitgevoerd na de leeftijd van 200 jaar. In 1788 de opening van de Forges van Tronçais leidde tot een verdere vernietiging van het bos en de terugkeer naar het bosje struikgewas in staat voor twee derde van de oppervlakte voor de productie van kolen die nodig zijn voor de vervaardiging van gietijzer. In 1832 werden de conservatieve maatregelen genomen en het bos werd opnieuw omgezet in volledige hoge bos, te exploiteren op de leeftijd van 160 jaar. Die leeftijd werd 225 jaar verhoogd tot 180, dan in 1928.
Het Tronçais bos wordt gesneden in de play-offs, ze zich opgedeeld in percelen. Het omvat de 7/10 van eiken en beuken en grove den, de laatste is vooral te vinden in het westen en midden van het bos. Productie van hoge kwaliteit hout blijft de belangrijkste activiteit. Om een dergelijke ontwikkeling te bereiken, de meest veelbelovende zijn eiken tijdens hun groei, worden omringd door andere bomen geleidelijk bevrijd door opeenvolgende verbetering bezuinigingen.
Er is nog niet zo lang, kunnen we zeggen dat dit bos werd zeilen op alle zeeën van de wereld. Colbert, op verzoek van Vauban die wilden de mooiste eiken aan de Royal Navy boeken, aménagea rationeel uitbuiting. Zelfs vandaag de dag, zijn er een aantal stukken uit die tijd: de "Colbert bossen". Later, de eiken van Tronçais geserveerd voor het Louvre frames.
Vandaag Tronçais eiken kuiperij is bijzonder gewaardeerd voor de rijping van de wijnen van Bordeaux en de uitzonderlijke kwaliteit kon de Charentais kuipers die vaten voor de veroudering van de grootste cognacs. De eiken van mindere kwaliteit worden omgezet in hout of gebruikt voor brandhout.
Sommige eiken, oude bijna drie eeuwen oplopen tot twee meter in omtrek en kan pieken als de eik van het Verzet, meer dan veertig meter hoog. Ze zijn, voor sommigen, de naam van een persoonlijkheid: Oak Charles-Louis Philippe... Oak Emille Guillaumin.
In deze Tronçais, water is overal met zijn blauwe vijvers in Sologne-achtige op de oevers waarvan het prettig om te lopen: Tronçais, Saloup, Saint-Bonnet, Pirot of Morat die met hun drijvende kracht, hebben kon de installatie van smederijen in de achttiende eeuw.
Een krachtige metaalindustrie staat dus vast. Het bos heeft een beslissende rol gespeeld in de regionale economie en leidde tot grote montluçonnaise industrie.
Als het een voorrecht voor mannen, Tronçais bos is ook voor dieren. Herten, wilde zwijnen, marters en bunzings wrijven schouders met een aantal zeldzame wilde katten die verrast wandelaar kan nog steeds voldoen aan in de gangpaden of in de buurt van vijvers in de schemering.
Gehandhaafd, beschermd, het bos is een geweldige plek om te wandelen, de natuur en wilde dieren ontdekken. Veel is ook deel van de stilte tussen de rondes van de Guardian en de Grande Borne, vlakbij de Viljot fontein, waar men komt te voet, te paard of op de fiets.
De legende van de fontein Viljot: In het hart van het bos, in de buurt van de zone van de stilte, de Viljot fontein herinnert aan het bestaan van een Gallo-Romeinse villa. De legende gaat dat een echte stad was de plaats van de fontein. Ze verdween, verzwolgen in het veen. Op kerstnacht, leunend over het water, kon je de gedempt luiden van klokken van de kerk horen verdwenen.
Een andere legende zegt dat de meisjes die willen trouwen, gaan een pin in de fontein. Als de naald wordt geplant op de bodem, het meisje "is een hart gewekt." Zekerder in helder water, we zien de zilveren munten gegooid door de meisjes die willen een man of een andere bezoeker met een gelofte te vinden.
