Aurillac, in de Gallo-Romeinse tijd hoofdstad van Haute-Auvergne, ligt genesteld aan de voet van het Cantalgebergte, aan de oevers van de Jordanne. Dit Cantal riviertje geeft een bijzondere charme aan de stad, zoals bij de brug pont Rouge, vanwaar we kunnen genieten van een prachtig uitzicht op de sfeervolle historische huizen die langs de oever staan.
Aurillac is een eeuwenoude stad met een rijk architechtonisch erfgoed. Een historisch tochtje neemt u mee langs de bezienswaardigheden van de historische stad: de abdijkerk Saint-Géraud, overblijfsel van een voormalige benedictijnse abdij; de romaanse gevel met galerijen en deelzuilen van het abdijziekenhuis Saint-Géraud; het Consulhotel (hôtel des Consuls) in Renaissance stijl, met kruisvensters en versierd met beelden; de Aurinques kapel, gebouwd onder Hendrik IV in de 16de eeuw; of het beroemde plein place du Square, ideaal om te slenteren en te ontspannen, zijn stuk voor stuk locaties die u onderweg kunt bewonderen.
Niet ver van de aangename tuin jardin des Carmes, kunt u een bezoekje brengen aan het museum voor Kunst en Archeologie. Deze is ondergebracht in het voormalige klooster van de zusters Visitandines uit de 17de eeuw. Hier vindt u, behalve de archeologische- en beeldende kunstcollecties, een reconstructie van een traditionele Cantal inrichting, een verzameling moderne foto's, en een ruimte gewijd aan de lokale paraplu-industrie.
Vervolgens richting de hogere delen van de stad voor een bezoekje aan het middeleeuwse Saint-Étienne kasteel met zijn vulkaanmuseum, een boeiende locatie over de vulkaangeschiedenis van Cantal en de mysteries van de planeet Aarde, uitgerust met een permanente collectie rotsen, mineralen en opgezette dieren. Als u het museum weer uitkomt moet u zeker even rondje door het mooie park beneden het kasteel; hier heeft u een prachtig panorama over de stad!
Wat evenementen betreft, als u van straattheater houdt mag u het internationale straatfestival niet missen; deze zorgt eind augustus vier dagen lang voor een feestelijke sfeer in de stad.
Wat betreft het lijstje souvenirs die u absoluut mee moet nemen, gaat u natuurlijk niet naar huis zonder een paraplu, het icoon van Aurillac, die de luxe-industrie heeft veroverd en wereldwijd geëxporteerd wordt!
Net buiten de stad begint de « route des Crêtes », een schitterende route om af te leggen met de auto, motor of de fiets, en te profiteren van het schitterende uitzicht op het Cantalgebergte...
Aurillac is ontwikkeld rond de benedictijnenabdij Saint-Géraud. Oorspronkelijk was het het domein van Aurelius: Aureliacum. Deze rijke Gallo-Romeinse karakter verhuisde zijn overblijfselen ver buiten de tempel van Aaron, aan de monding van de Jordanne vallei, op het grondgebied dat zijn naam vereeuwigd en uitgegroeid tot een van de stad Aurillac.
Deze site opent breed binnen bereik...
Op de grens van de Languedoc en de Quercy, aan de voet van de laatste uitlopers van de Cantalische vulkaan, riep deze site het stedelijke leven op. Maar lang is niets bekend, behalve dat een feodaal kasteel op de hoogten steeg die de stad naar het noorden domineren. Hij behoorde in de eerste helft van de negende eeuw een man van hoge graad, zoon, wordt aangenomen, Gerard I. graaf van Auvergne, die in de wei gebouwd aan de voet van het kasteel, een kleine kerk gewijd aan St. Clement wat veronderstelt dat sommige huizen rond het kasteel zouden worden gegroepeerd dat al kasteel Saint-Etienne wordt genoemd. Bij zijn overlijden erfde zijn zoon Géraud zijn uitgestrekte landgoederen die zich uitstrekten, vertelt de kroniekschrijver, van Puy Griou tot Rouergue en Périgord. Geraud was een man bekend om zijn vroomheid en goedheid. Hij besloot een abdij te stichten die hij met al zijn bezittingen zou begiftigen en rond 896 de kerk van het toekomstige klooster had gebouwd naast die waar zijn vader had gebouwd. Het stond onder de dubbele naam Saint-Pierre en Saint-Clément, voordat het later dat van zijn stichter: Saint-Géraud nam.
Na de dood van Géraud (rond 910)...
Na de dood van Saint Geraud, wonderen die zich rond zijn graf trok zo'n drukte van de "menigte uit meer verre landen" dat we een grotere kerk te bouwen. Stephen II, bisschop van Auvergne, kwam om te besteden 972 en, aldus een document van dit jaar, de bisschop besloten dat de kerk zou Aurillac nu beschouwd als de tweede van zijn bisdom na die van het hoofdkantoor bisschoppelijk in Clermont.
In dit einde van de tiende eeuw was de abdij in volle gang...
En het was van zijn school dat de monnik Gerbert, een van de grootste wetenschappers van zijn tijd, de "maker van koningen", in 999 paus werd onder de naam Sylvester II.
De pelgrims, waaronder de oude koning Robert moet worden geteld, bleven bijeenkomen. Eén van hen, Bernard van Angers, vertelt hoe, naar Conques rond het jaar 1010, een bezoek aan Aurillac aangetrokken door de faam van de "majesteit" van St. Gerald "schitterend goud maakte hij de zuiverste en kostbaarste juwelen. " Dat van Saint-Foy in Conques, stelt ons in staat om ons voor te stellen wat Saint-Géraud's was.
In de tweede helft van de elfde eeuw...
De kerk werd opnieuw gerenoveerd en paus Urbanus II, terug te keren naar de kruistocht op het Concilie van Clermont prediken, stopte er in 1095 om het opnieuw te wijden. Rondom de abdij ontstond echter een kleine agglomeratie die zich progressief uitstrekte naar het westen, langs de Jordanne en op de helling van Aurinques. Een eerste omheining, die al snel te smal werd, werd voltooid door een seconde naar het westen en het geheel werd overgedaan in 1347. Deze ontwikkeling van de middeleeuwse stad is zichtbaar waarneembaar op elk huidig plan.
De 'bourgeois' van Aurillac, met andere woorden de burgers van de stad, verschijnen voor het eerst in de teksten aan het einde van de 12e eeuw. Hun handel is actief, men ontmoet ze zelfs op de beroemde markten van Champagne. In het centrum van hun dorp, bouwden ze een kerk gewijd aan Onze Lieve Vrouw op de plaats van het huidige stadhuis en zeer vroeg om consuls (rechters, gemeentelijke...), in overeenstemming met Fr. geven die nog steeds de Heer en voor wie zij vechten als nodig is om de kreet van "Aorlhac, Aorlhac, per san Guiral en de blind" (Aurillac, Aurillac voor Saint Geraud en abt). We zijn in Oc land.
Deze goede overeenkomst duurde tot de crisis van de Albigenzenoorlog. In 1233 brak de rel uit in de stad. Het kasteel Saint-Etienne, overblijfselen van de abt, wordt vernietigd. Daarom werden de strijd voortdurend onderbroken door conventies genaamd "Peace Aurillac" doorgegeven in 1280,1298 en 1347 tussen de abt en de burgerlijke.
Een paar jaar later begonnen de Engelse oorlogen...
In de Auvergne, het gebied was meestal Aurillac aan de verwoestingen van de strook van de weg die streefde tevergeefs om de stad beschermd door de muren en gesloten deuren nemen lijden. Meerdere keren moest ze zware hulde te brengen aan plunderaars af te weren. Toch is het op dit moment dat definitief werd opgericht, in 1366, de zetel van de koninklijke bailiwick op de bergen, waardoor de rol van de administratieve hoofdstad van de oudste stad van de Haute-Auvergne bevestigen.
Toen de vrede terugkeerde, begint in de late Middeleeuwen, een tijd van wederopbouw volgde een periode van relatieve welvaart die kwam tot de godsdienstoorlogen verstoren. De abdij, die net was geseculariseerd in 1561, werd volledig verwoest in 1569 door de protestanten, net als andere monumenten.
Echter, zodra de ruïnes hersteld Aurillac volwassenheid bereikten, bevrijd van de voogdij van de abdij blijft groeien op zijn aanvankelijke momentum. Stad Handel en kleding - de Meierij van officieren kwamen om dienst te nemen in 1552 die van Presidial rechtbank - het begint te glijden uit van de muren niet langer nodig zijn voor de verdediging. "Main Town", het was in 1775, volgens de twintigste controller, "dichtbevolkte" en "goed gebouwde huizen." Natuurlijk, tijdens het maken van de afdeling in 1790, geïntrigeerd ze voor de bovenste plek.
Saint-Flour, zijn rivaal achter de bergen, niet mee eens. Het systeem van afwisseling brak hun ruzie. Er was een einde vrij snel en Aurillac uiteindelijk werd de hoofdstad van de Cantal. De achttiende eeuw zag het afbrokkelen van de muren, maar de stad was nauwelijks uit de behuizing van de veertiende eeuw. Pas in de negentiende eeuw en vooral de komst van de spoorweg in 1886 om een nieuwe impuls te wonen in westelijke richting die dag van vandaag voortduurt.
Een plaats van handel en commercie...
Voor de hele afdeling, Aurillac blijft een kruispunt maar de stad aan de oevers van de Jordanne is ook een actieve culturele en toeristische centrum waar een grote jeugd wordt verwelkomd in de middelbare scholen en, meer recentelijk, hoger.
