Op ongeveer twintig kilometer van Montpellier, niet ver van de bergkloven van Hérault en Buèges, is Saint-Martin-de-Londres een locatie om te ontdekken, en van te genieten. In dit authentieke kader, omringd door garrigue, kan natuur en cultuur gecombineerd worden.
Het middeleeuwse dorpje is kenmerkend voor regio, en brengt de bezoeker enkele eeuwen mee terug in de tijd. In het plaatsje omringd door stadsmuren is het heerlijk wandelen door de straatjes, tussen de huizen met bloeiende balkons, of onder de schilderachtige stenen arcades door. De romaanse kerk van het dorp, gesticht in de 11e eeuw door de monniken van abdij Gellone van Saint-Guilhem-le-Désert, is het pareltje van deze locatie. Verbonden met de priorij is het bouwwerk met byzantijnse invloeden een architectonisch sieraad, een combinatie van soberheid en harmonie.
Vanaf het plein place de la Fontaine met zijn bassins kunt u de Klokkentoren zien. Dit overblijfsel van een voormalige stadsmuur, gebouwd tijdens de Honderd Jarige oorlog, heeft als gevangenis dienstgedaan tijdens de Revolutie. Het plein waar ze aan ligt is ook een kijkje waard, om de prachtige gevels te bewonderen waardoor ze omringd wordt. We kunnen ook profiteren van de weldadige schaduw van de eeuwenoude platanen, die vlakbij de fontein tronen...
Het dorp Saint-Martin-de-Londres heeft een van de best bewaarde romaanse monumenten in de Languedoc door zijn kerk, verborgen achter een middeleeuwse muur, halverwege Montpellier en de Cevennen.
In de 11e eeuw werd de romaanse kunst die zich verspreidde in de Languedoc gekenmerkt door een sterke Lombardische invloed.
In de Hérault, op Saint-Martin-de-Londres, manifesteert het zich in de kerk die in het begin van de eeuw werd gebouwd door de monniken van de abdij van Saint-Guilhem-du-Désert op een van de paden van Saint-Jacques de Compostelle (route van Arles). Historisch monument, het blijft intrigeren: waarom zo'n meesterwerk van architectuur, zoveel decoratieve rijkdom, in dit kleine dorp? Het verhaal, lang en fascinerend, verdient een stop. Het gebouw is gevestigd in een versterkte ruimte waar de karakteristieke huizen naar toe leunen.
De "eerste romaanse kunst" barst uit in eenvoud en harmonie op de muren van de kerk. Binnen is de architectuur in overeenstemming met de tijd, maar toont de verbeeldingskracht (klaverblad, koepel, gebeeldhouwde decoratie). Een tweede latere muur is gebaseerd op de eerste, die in het zuiden het middeleeuwse dorp met zijn karakteristieke huizen afbakent.
Slenter door de steegjes en daal af naar het plein in de schaduw van honderd jaar oude platanen en blijf dan hangen bij de fontein.
Welke oorsprong voor "Londen"? In de Keltische tijd verwees Llyn dinas, die de stad Londen werd, onder onze Engelse buren naar "de heuvel van de vijver". In de Languedoc zou Loundro "modder, stilstaand water" hebben betekend en de termen Lundras, Lundrias, Doundras, die na mutatie Londen opleverden, werden in middeleeuwse geschriften gebruikt om de vallei te karakteriseren die nu droog is. Het blijft echter vaak verdronken in de mist die ontsnapt uit bodems die ooit zijn binnengevallen door moerassen.
