Beauvallon is een gemeente in de Rhône, in de regio Auvergne-Rhône-Alpes, 25 km ten zuidwesten van Lyon.
Het werd opgericht op 1 januari 2018 na de fusie van de plaatsen Chassagny (1295 inwoners), Saint-Andéol-le-Château (1734 inwoners) en Saint-Jean-de-Touslas (832 inwoners), die nu een grondgebied vormen van bijna 25 km² voor een bevolking van ongeveer 4000 inwoners.
Op de zuidelijke rand van de Lyonnais-heuvels, met een discreet heuvelachtig en rustig landelijk landschap, met nog steeds actieve landbouw (veredeling, graanproductie en wijnbouw), vormt Beauvallon geografisch de verbinding tussen het Lyonnais-gebergte en de Rhône- en Giervalleien, in deel gepositioneerd op een granieten plateau.
Het historische erfgoed, met name de middeleeuwse stad Saint-Andéol, en de ongerepte omgeving maken het tot een aangename tussenstop nabij de metropool Lyon, vooral voor liefhebbers van groen toerisme.
Een ontdekking van de nieuwe stad kan beginnen met het dorp Saint-Andéol-le-Château, dat zich ontwikkelde rond een oude vestingstad uit de 14e eeuw en goed bewaard is gebleven. Tot aan de revolutie was het het hart van een welvarende heerlijkheid die tot de kanunniken van het Saint-Jean-kapittel van Lyon behoorde en die namens de religieuzen werd bestuurd door een "lord captain". Ondanks de hausse in vakmanschap en vervolgens de oprichting vanaf de 17e eeuw van textieleenheden (niet meer aanwezig), heeft het historische centrum zijn karakter behouden.
Aan weerszijden van een centrale straat met eeuwenoude huizen, is het toegankelijk via de Porte Barre, die dateert uit de 13e eeuw.
De nu belangrijkste erfgoedsite van het dorp is Clos Souchon. Het is een architectonisch ensemble dat in 1878 werd gevormd door een van de leiders van de toekomstige BSN Danone-groep. Met zijn familie, de Souchon-Neuvesels, kocht hij, na een huis geërfd te hebben, de naburige middeleeuwse eigendommen grenzend aan de rue Centrale en de aldus gevormde groep bezette al snel het zuidelijke deel van het dorp.
Tot de Tweede Wereldoorlog was het een groot vakantiehuis voor gezinnen, daarna werd het een vakantiekamp voor de kinderen van medewerkers van de glasblazerij BSN en daarna een opleidingscentrum. Sinds de jaren 2000 wordt de Clos Souchon gedeeld. Er werd een groepsseminariecentrum gehandhaafd, maar het stadhuis is er ook gehuisvest, evenals andere openbare (bibliotheek, logies) of professionele gebouwen. Een wandelpark grenst aan het geheel. Van buitenaf valt het samengestelde karakter van de gebouwen op (middeleeuwse elementen, uitkijktoren…) en van binnen zijn de voor het publiek toegankelijke lokalen bezaaid met opmerkelijke versieringen (mozaïeken, sculpturen, meubels…).
Bekijk dan de kerk met zijn romaanse transept uit de 11e eeuw (Ionische zuilen, ronde koepel), het 16e-eeuwse gotische koor verlicht door 19e-eeuwse glas-in-loodramen, terwijl het schip werd herbouwd in de 19e eeuw (maar de materialen blijven divers, tussen stenen uit lokale steengroeven en bakstenen). Binnenin is er een middeleeuws pelgrimskruis opgegraven in de buurt van het dorp in 1985.
De elementen van het middeleeuwse kasteel gewijd aan de "kasteelkapitein" grenzen aan de kerk. We kunnen ook, in het kleine stadje nog steeds, sporen zien van de wallen van weleer, een monument gewijd aan Nicolas Paradis, die zijn fortuin in het midden van de 19e eeuw naliet om de school van het stadhuis, verschillende kruisen en, op de begraafplaats, op te richten. een monument voor de slachtoffers van een republikeinse opstand in 1817.
In het dorp Chassagny dateert de kerk voor zijn oudste delen uit de 12e eeuw. Het interieur heeft echter gotische architectuur en er zijn elementen van een doopvont met zwembad uit de 16e eeuw.
Het kasteel van Chassagny, herbouwd in 1570, maar met behoud van de vierkante donjon van het vorige gebouw, werden nu grachten gedempt en torens die gedeeltelijk werden afgebroken tijdens de revolutie. Het eigendom is nog steeds privé en kan niet worden bezocht, net als alle overblijfselen van het kasteel van la Vaure, dat de strijd moest ondergaan van de godsdienstoorlogen en vervolgens de revolutie.
In het dorp en zijn omgeving, ook te zien, de loopbrug die de loop van Mornantet (1864) overspant, een trog en een put uit de XVIIe in het gehucht La Charbonnière, en standpunten over de plaats Montagny.
In het oude centrum van Saint-Jean-de-Touslas kunnen we ten slotte een verbazingwekkend monument voor de doden observeren met betrekking tot ruwe kunst, en verschillende versterkte huizen of privékastelen die getuigen van de welvaart van de edelen van weleer maar ook van de strategisch karakter van dit gebied op het kruispunt van verkeersaders: La Mouchonnière, Ecossieux (17e eeuw, met een imposante duiventil met bijna 800 terracotta nesten), Le Mincieux, Barbalas, la Grande Grange.
Een groot stenen kruis uit 1669 op het gehucht La Giberterie, de kleine brug van de Combe d'Allier (1850) en, nog verbazingwekkender, de verzameling naïeve mozaïeken met betrekking tot brute kunst (zoals het monument van dood) die de muren van de sacristie versieren, het werk van Abbé Coignet, pastoor van 1903 tot 1932. Ze bestaan uit stukken glas, verschillende architectonische elementen, kiezelstenen... Een kapel naast de site herbergt een Maagd gesneden uit een kweepeerboom.
Merk op dat in de pastorietuin een verzameling oude gereedschappen te zien is. Informatie op +33 4 78 81 26 39.
Op het gebied van sport en vrijetijdsbesteding "in de natuur", in de nieuwe stad Beauvallon, is het mogelijk om tennisbanen te reserveren bij de club Saint-Andéol-le-Château (contact op +33 6 80 90 60 94 of +33 6 52 38 19 41) of die van Saint-Jean-de-Touslas (toetreden +33 6 63 40 98 30).
Voor wandelaars zijn gemarkeerde paden en lussen aangelegd om de erfgoedelementen en interessante natuurgebieden in de verschillende dorpen, met name in Chassagny en Saint-Jean-de-Touslas, te begrijpen. Kaarten en informatie op +33 4 78 81 21 49 of +33 4 78 19 91 65.
