Paleis van Luxembourg

Gelegen in het 6e district van Paris, ten noorden van de gelijknamige tuin, sinds 1799 is het paleis van Luxemburg de zetel van de Franse senaat. Geclassificeerd als een historisch monument, het werd gebouwd in de loop van de zeventiende eeuw op de overblijfselen van een gebouw uit de zestiende eeuw, en op verzoek van Marie de Medici dan regent.

Het werd ontworpen door architect Salomon de Brosse en werd eigendom van de familie Orléans in het begin van de 18e eeuw, vóór de opening in 1750 van de Koninklijke Paleisgalerij van Luxemburg. Gevangenis onder de terreur, het gebouw ziet dan de installatie van de conservatieve senaat en de eerste consul, Napoleon Bonaparte.

De site heeft een typische architectuur van Franse kastelen zoals Verneuil-en-Halatte, dezelfde architect. Het is ook geïnspireerd op het Palazzo Pitti in Florence, de koningin die destijds graag wat van zijn land wilde vinden. In het halfrond kan men achter het perron van de president bewonderen, zeven monumentale beelden van Turgot, D'Aguesseau, Michel van het ziekenhuis, Colbert, Mathieu Mole, Malesherbes en Jean-Etienne-Marie Portalis. Twee andere beelden van St. Louis en Karel de Grote zijn ook te zien aan beide uiteinden van de diameter.

Het Luxemburgse paleis onthult verschillende andere uitzonderlijke kamers zoals het gastenboek. Gewelfde kamer op de begane grond omgebouwd in de eerste helft van de negentiende eeuw, het onthult prachtig verguld houtwerk en schilderijen. Geopend tijdens de Open Monumentendagen, is de kapel ook interessant, net als de bibliotheek met zijn plafond geschilderd door Eugène Delacroix en geïnspireerd door het lied IV van Dante's Inferno.

De trap van eer die werd gemaakt in de negentiende eeuw is ook het succes van het paleis van Luxemburg, als de conferentiekamer met zijn plafond cul-de-vier die grote personages uit de geschiedenis van Frankrijk vertegenwoordigt.