Gebouwd op de oevers van de Orge, Dourdan dankt zijn bekendheid, uit de Gallo-Romeinse tijd, zijn aardewerk workshops. strategische locatie aan de weg tussen de tarwe Beauce in Parijs, Dourdan een rol gespeeld in bijna alle oorlogen in de geschiedenis van Frankrijk. Historische stad nog steeds omringd door wallen, Dourdan vandaag is de getuigenis van een nog levende verleden en architectonisch erfgoed goed bewaard gebleven.
Stad Dourdan in een natuurlijke kom, omgeven door trays, ontwikkeld door de eeuwen heen om zijn historische centrum en zijn kasteel van de dertiende eeuw. Historische hoofdstad van de Hurepoix, Dourdan heeft een gevarieerd erfgoed: de Gallo-Romeins aardewerk met karakteristieke huizen catalogi van stadsuitbreiding in Île-de-France aan het begin van de twintigste eeuw.
Gelegen op de weg tussen de uitgestrekte tarwegraangewas plateau Beauce in Parijs, Dourdan was gedurende vele eeuwen een clearinghouse en handel, zoals blijkt uit het oude marktplein graan en hallen. Deze constructie van de middeleeuwse fundering, vervangen in 1836 door een nieuw gebouw, nog steeds de thuisbasis aan de handelaren en ambachtslieden vandaag.
Stad van Potters: Gebouwd op de oevers van de Orge, Dourdan is een pottenbakkerij productiecentrum sinds de Romeinse tijd tot in de late Middeleeuwen. Urban archeologische opgravingen in de negentiende en twintigste eeuw hebben verschillende ovens en een rijke collectie van archeologische aardewerk vandaag bewaard in het Kasteel Museum Dourdan bijgewerkt.
Royal City: De middeleeuwse periode gewijd Dourdan als een koninklijke stad. Hugo de Grote, Hertog van Frankrijk, sterft op Dourdan in 956. Bij de toetreding van zijn zoon, de stad werd het eigendom van de kroon van Frankrijk. Cradle Capetian, Dourdan heeft een eerste houten kasteel waarvan de locatie is nog niet bepaald. In 1220, Filips II gekozen voor een krachtige steenvesting rechtop in het hart van de stad, waarvan de bouw in twee jaar is voltooid. Opmerkelijk voorbeeld van militaire architectuur, het kasteel wordt, door de eeuwen heen, het voorrecht van edelen van het koninkrijk, de familie van Evreux de hertogen van Orleans.
De Honderdjarige Oorlog en de godsdienstoorlogen resultaat in een periode van conflict. Opeenvolgende zetels in de vijftiende en zestiende eeuw leidde tot het verbranden van het stadsarchief, de vernietiging van de bovenste delen van het kasteel en de Saint-Germain l'Auxerrois kerk. Om zich te beschermen, Dourdan krijgt een stadsmuur, waarvan de opdruk en blijft nog steeds markeren de huidige plan van de stad.
Nieuwe welvaart: Na de herovering van de stad door de troepen van Hendrik IV in 1591, de stad begint te herbouwen. wollen sokken industrie, molens geven een nieuwe welvaart. De ontwikkeling van de voorsteden buiten de poorten van de stad, langs de belangrijkste routes tussen Dourdan in Etampes, Chateaudun, Parijs en Chartres, getuigen van deze nieuwe dynamiek. De gouverneurs van de stad, namens de familie van Orléans, eigenaar Dourdan, vestigden zich in het kasteel van de Parterre, gebouwd in 1725, nu het stadhuis vandaag.
De oude vesting verliest zijn defensieve rol en verwelkomt, uit 1672, twee eeuwen, gevangenen, dieven en bedelaars. De koninklijke gevangenis, werd departementale en gemeentelijke wrijft in het kasteel, koninklijk publiek, bosbouw administratie en wederzijds schooljaar 1836.
Stad plaats: De tweede helft van de negentiende eeuw bracht veel veranderingen in de stad. Het kasteel, nu prive-eigendom, in een periode van restauratie, studie en herontwikkeling. Het werd gekocht door de stad in 1969.
De komst van de trein in 1866 het aantrekken van een nieuwe populatie. Uitgevers verplaatst naar Dourdan en route per trein, catalogi en biedt iedereen de mogelijkheid om zijn huis te kiezen. Net als andere steden in Île-de-France, wordt Dourdan resort. Veel huizen zijn gebouwd op de rand van Dourdan, met name in het stationsgebied. Veel van deze huizen nog steeds bepalend voor het stadsbeeld van vandaag.
Het middeleeuwse historische centrum aan de bouw van de buitenwijken van de stad van Dourdan voert altijd een beleid dat een combinatie van stedelijke ontwikkeling en het behoud van het erfgoed.
